കാഴ്ച
തെരുവിന്റെ ഓരം ചേര്‍ന്ന് നടക്കാന്‍
ഞാനെന്നും ഭയപ്പെട്ടിരുന്നു.
എങ്കിലും നടക്കേണ്ടി വന്നു .
അന്ന് ,
ഇന്നിന്റെ കാഴ്ചകള്‍ എനിക്ക് കാഴ്ചയായി.
കൈനീട്ടുന്ന ബാല്യങ്ങള്‍ !
ചോദ്യചിഹ്നമാവുന്ന സ്ത്രീത്വം !
അവഗണിക്കപ്പെടുന്ന വാര്‍ധക്യം !
സഹയാത്രികന്‍ പറഞ്ഞു
ക്യാമറ എടുക്കാമായിരുന്നു.!
നഗരക്കാഴ്ച്ചകള്‍ക്ക് മുന്നില്‍
ഞാന്‍ നിശ്ചലയായി.
നിന്റെ കൂടെ ഗ്രാമത്തിലേക്ക് വന്നപ്പോള്‍
ഞാനേറെ ആശിച്ചിരുന്നു.
പക്ഷെ..,
ദാഹിക്കുന്ന പുഴ !
നിലവിളിക്കുന്ന പാടങ്ങള്‍ !
അട്ടഹസിക്കുന്ന ദാരിദ്ര്യം !
എനിക്ക് മുന്നില്‍ നിരന്നു നിന്നു.
അന്ന് ,
എന്നെ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ചു കൊണ്ട്
നീ പറഞ്ഞു ..
ഇതെല്ലാം ഇന്ന് വെറും
കാഴ്ചകളെങ്കിലുമാണ് ..
നാളെ...?
തിരിച്ചു നടക്കുമ്പോള്‍
ഞാനാലോചിച്ചു..
ഞാനും ഈ കാലത്തിന്റെ കണ്ണിയല്ലേ..?
ഇത് കവികളുടെ കാലം !
കാഴ്ചകള്‍ മാത്രമുള്ള കവികളുടെ കാലം !
ഉള്‍വലിഞ്ഞു എല്ലില്‍ തട്ടുമ്പോള്‍
കവിതയുണ്ടാകുന്ന കാലം !
കാഴ്ച്ചയല്ലാത്തതുപോലും
കാഴ്ച്ചയാക്കി മാറ്റുന്ന കാലം !
മനുഷ്യത്വമില്ലാത്ത
പുറം കാഴ്ച്ചകളുടെ കാലം.!
..................
